Adaś Rogowski w Fundacja Kraków Tuż po urodzeniu Adaś wraz z becikiem, w który był owinięty, ważył 1700 gramów. Gdy mi go podano, rozwinęłam becik i zobaczyłam sine, chudziuteńkie ciałko - skóra, a pod nią kości, żadnych mięśni. Okazało się, że jest głęboko upośledzony; stwierdzono zanik mózgu, móżdżku, mięśni, a też nieskoordynowany odruch oddechu i ssania. Stan był bardzo ciężki, lekarze radzili, żebyśmy zostawili syna w szpitalu, bo będzie dzieckiem leżącym i patrzącym w sufit. Nie zgodziliśmy się, zabraliśmy Adama do lokaluUrodził się jako nasz czwarty syn, był  dzieckiem   upragnionym   i oczekiwanym.    Nic   przedtem nie zapowiadało, że ma możliwość urodzić się tak ciężko chory. Gdy przychodził na świat, w latach 50., w Polsce nie zajmowano się powszechnie konfliktem serologicznym, a taki teraz wystąpił w naszym przypadku. Trzej starsi synowie urodzili się zdrowi.Najpierw na świat przyszły bliźnięta, dwóch synów. Jak na ciążę bliźniaczą ich waga była stosunkowo duża: jeden ważył 1800 g, a drugi 1600 g. Otrzymali także wysokie oceny w skali Apgar. Niestety, po dziesięciu dniach obydwaj zmarli - z winy szpitala. Młoda pielęgniarka, praktykantka, wyjęła moje dzieci z inkubatora i wykąpała je pod kranem, tak jak wszelkie inne noworodki. Umarli na zapalenie płuc. W przyszłości przyszedł na świat Wojciech, zdrowy - fizycznie i umysłowo. Na dzień dzisiejszy jest nauczycielem akademickim. Dwa lata po nim urodził się Adaś.